Belgica

Lieve Belgen,

Het weer bij jullie doet me alvast rillen van de kou.. -10 graden, ik kan me niet eens voorstellen hoe koud het is! Als het hier zo een 25 graden is heb ik het al erg koud. Dan trek ik alvast een jasje aan.

Ik denk vaak aan de belgen en aan de politiek! Hoe is het met Mnr Wevers en de onderhandelingen?

Na mijn ‘wist-je –datjes’ van gisteren, wil ik graag nog wat vertellen over de verschillen in cultuur met ons land.

Zo zijn er wel een hele reeks dingen die heel anders zijn hier! Zoals laatst.. de benzine was overal op in Paramaribo.. dit werd een dag op voorhand aangekondigd. Natuurlijk heerste er die dag een lichte chaos, vooral bij de taxi-drivers, die elke dag wel gaan tanken.

Het klopte inderdaad, er was geen benzine meer. Op kerstavond was dat weer in orde. De hele stad stond bij de benzinetanks! Er was een file, dat het niet meer kon.. het was echt bizar om te zien.. op kerstavond ging iedereen aanschuiven om te tanken!!!

Ook; als er een verkeersongeluk gebeurd en dat is wel dagelijks ettelijke keren, blijven die auto ’s gewoon op die plek staan, midden op straat. Dan pas komt de politie.. het verkeer wordt steeds opgehouden bij een aanrijding. Ook al gaat het om een kleine aanrijding, hup, alles blijft zo staan..

Verder zijn de winkels hier ook anders. Zoals geweten heersen de Chinezen over de winkelketens. Veel van die winkels mag je niet eens binnen. Ze worden afgesloten met tralies en daarvoor moet je dan je inkopen vragen. Ze geven dan je inkopen door de tralies heen..Dat is om veiligheidsredenen, maar toch ook weer iets ondenkbaars bij ons. Ik vond het zelfs een beetje onmenselijk, maar het went wel.

Ik kan me ook indenken dat niet iedereen hier zijn draai kan vinden. Zo is alles erg chaotisch en is er zoals ik eerder zei geen tijd. Niemand komt op tijd.. ik hou dan wel erg van stiptheid en vind het echt vreselijk als ze me elke dag opnieuw laten wachten! Elke dag opnieuw komen dezelfde mensen te laat, ook al herinner je ze eraan dat we op tijd ergens moeten zijn.. niets hoor, ze komen gewoon lekker te laat. Te laat dat is niet zo iets van een kwartier.. dat is een half uur, een uur of langer! Ook dit went wel, uiteindelijk.

Het uitgaan hier is ook wel iets divers. Er zijn enkele discotheken waar je heen kan gaan. Het is vergelijkbaar met die van bij ons. Maar de meeste mensen gaan in het weekend gewoon op straat zitten, met enkele vrienden, of op ze komen samen op een parkeerplaats, gaan op hun auto zitten met biertjes erbij. Luide muziek uit de boxen, en ze hebben een uitgaansmogelijkheid. Mensen met 'Heineken' bier in de hand, worden gezien als de rijkere, want dat bier is erg duur hier voor de bevolking. Soms staan er mensen express met zo een biertje in de hand op straat, zodat ze gezien worden als de betere!

Dat vind ik wel een zeer leuk straatbeeld, het geeft de stad iets vrolijks. Het is niet hinderlijk, mocht men dat denken.

Het is me opgevallen dat hier een erg klassensysteem gehanteerd wordt. Onder de Surinamers heb je de chinezen aan de top. Daaronder bevinden zich de Hindoenstanen, verder naar beneden de Creolen en ergens onderaan de indianen.. Dit is niet zo uitgesproken of algemeen bekend. Dit is iets wat ik persoonlijk ervaar.

De Nederlanders, Belgen, Amerikanen staan nog eens helemaal vanboven. Het is een vreemde relatie, die van de Surinamers en de blanken. De Surinamers zien ons nog steeds als de betere. Ze spreken echt te vaak in de u vorm en noemen me iets te vaak mevrouw. Toen ik een keer aan iemand vroeg wat het evrschil was tussen mij en hem,schoof hij zijn arm naar de mijne en zei : 'dit is het verschil'. Zwart en wit,..

Je merkt dat ze naar ons opkijken in die zin dat we van Europa zijn. Maar, er heerst ook veel narigheid tussen hen..

Enkele dagen geleden liepen een Nederlandse man en zijn vrouw in de stad. De vrouw haar handtas werd afgenomen door een Surinamer.. De mevrouw gaf niet op en vocht voor haar handtas. Uiteindelijk werd de man van die mevrouw neergeschoten en hij overleed..

Hier lopen ze in het algemeen met een wapen in hun broek rond. Ook vorige week werd er tijdens een vriendenruzie iemand neergeschoten. Ze hebben gewoon een wapen op zak en als er dan een narigheid is zwaaien ze meteen met dat ding en worden er gewoon mensen vermoord.

Kerst in Suriname is ook een vreemde belevenis. Het is heter dan ooit hier. De laatste dagen is het zo warm dat de zon niet meer leuk is! Ik hou van de zon, ja beste mensen, maar dit is er over! Elke inspanning is te veel. Als ik iets doe, binnen, dan zweet ik echt verschrikkelijk. Ik kan me wel vier keer douchen per dag, het is even fijn, maar even later zweet ik weer . Ik blijf nu gewoon in de schaduw, hoor, ik waag me niet aan die hitte! Wandelen is een marteling in deze hitte. Na zeven uur kan ik pas echt inspanningen doen, zoals ik die gewoon ben.

Kerst, oh ja, dat was dus vreemd.. Overal zag je kerstverlichting en versiering! Maar.. het was warm en ik miste chocomelk en andere lekkere warme hapjes, sneeuw, koude ez..

Ik heb kerst gevierd op het strand! In een hangmat, met de vrienden, dat was super!

Ik kreeg trouwens Belgische chocolade als kerstcadeautje! Lekker, was me dat!

Die Belgen zijn hier wel geliefd in Suriname. ‘Where are you from?’ ‘ Belgium’ ‘Ooh, Belgica’ en dan lachen ze hartelijk. Wij Belgen staan bekend om onze vriendelijkheid en openheid. De Nederlanders staan vooral bekend om hun arrogantie haha! Ik zeg het steeds tegen de vrienden, en ze zijn natuurlijk in de meerderheid, dan moet dit Belgje het bekopen.

Ik ben nu op het werk en het is zo half tien, ongeveer, in de ochtend. Ik ben hier als enige.. Normaal beginnen we om half acht! Het is kerstsfeer voor iedereen toch?! Niemand heeft me afgebeld of laten weten waar ze zijn.. dat is iets typisch iets voor hier.. Ik vind het dan ook normaal dat ik vaak hier open en vaak afsluit.

Ik denk dat ik me ga wagen aan een tikkeltje Surinaamse rebelsheid.. als er over een half uurtje niemand komt opdagen, gaat deze Belg ook naar huis!!

Gegroet!

Wist je datjes

Wist je dat..

- ik na het douchen alweer meteen plak van de warmte?
- ik mij met koud water moet douchen en dit nog steeds niet went?
- als ik drink uit een glas, ik steeds moet kijken of er geen vliegjes in zitten?
- Ik mijn was met de hand doe?
- Dit uren werk is?
- Mijn kleren twee dagen nodig hebben om te drogen, ondanks de hitte?
- de auto's hier links rijden?
- en er helemaal geen verkeersborden zijn?
- het hier levensgevaarlijk is om te fietsen ?
- er veel armoede is hier?
- maar iedereen een Blackberry - telefoon heeft?
-  er in de cinema gelachen wordt met droevige of enge verhalen?
- alle huizen vol kerstdecoratie staat?
- maar ik geen kerstsfeer voel, door de hitte?
- ze hier vanaf december dagelijks vuurwerk afschieten?
- van ' s morgens tot ' s avonds?
- en dat met nieuwjaar je helemaal niets kan zien door de damp?
- het zo druk gaat worden die dag
- dat we best thuis blijven?
- de meeste vrienden alweer richting huis gaan?
- ik nog niet af tel?
- maar jullie wel mis:-)

Fijne feestdagen!

December ; feestmaand

Beste volgers,

het is weeral enige tijd geleden dat ik jullie iets liet horen.
Reden, vergeten..
Ik heb zoveel mooie dingen meegemaakt de laatste maand, het zijn er teveel om op te noemen..
Toch probeer ik een beetje neer te schrijven wat ik afgelopen tijd heb uitgespookt.
Ik heb Onafhankelijksdag gevierd, net zoals iedereen hier. Ik ben naar een show gaan kijken waarin de meest bekende Surinaamse gevechtssporten aan het publiek tentoon werden gesteld.Karate,capoeira en zwaardvechten waren maar enkele van de vele voorstellingen. Mooi om te zien.
Verder die dag genoot ik van een traditionele hypnosedans,waarbij de oorspronkelijke bevolking van Suriname,nl de indianen, het beste van zichzelf gaven. De muziek dreumde zo erg dat de dansers dus onder hypnose geraakten en het schouwspel eindige met het doden van een kip, waarna men zn bloed opdronk..Niet voor gevoelige kijkers dus.
Op het einde van de dag gingen we naar de stad om te genieten van muziek,eten en ander festijn.
Ook werd er een speach gegeven door mnr Bouterse.
De rest van de maand heb ik vooral op stage vooruitgang geboekt en mijn evaluatie was dan ook erg goed, beter kan het niet.
Na het werk vertoef ik bij de vrienden en we vinden steeds wel iets om te bezichtigen of te doen. Ik heb de vrienden geholpen met hun project in een buurt, waar we op kinderdag -sinterklaas- spelletjes speelden met die kids. Erg leuk.. ook zijn we eten gaan uitdelen in de weeshuizen..schrijnende toestanden daar. Ik kwam 1 weeshuis tegen waar zo een 98 kinderen zaten met maar 2 begeleiders.. Ik heb dan ook in mn vrije tijd een nieuwe roeping gevonden.. daar gaan helpen, uit eigen initiatief.
Verder begint vanaf volgende week de feestmaand december.. iedereen stoomt zich klaar voor de feesten hier.. Naar hgoren zeggen is het feesten hier met oudjaar beter dan in Brazilie, we zullen het maar ondergaan..

Tot vlug..

Kuss Sam

Switi Sranan

Beste volgers,

mijn creativiteit blijft maar stijgen.. Ik heb een gedicht ontworpen, speciaal voor het mooie Suriname, zoals ik het beleef.


Switi Sranan ( Heerlijk Suriname)

Daar waar de zon steeds schijnt,
waar een kinderhart mijn hart verblijd,
daar waar men elke dag wil overleven,
hopend op een beter leven..
wat aan hen nooit is gegeven,
probeert men er te verkrijgen en te beleven.
Het geluk zien in de kleinste dingen,
de hardwerkende vrouw die blijft zingen,
stralen,
zoals die zon,
die nooit blijkt te gaan slapen.
Daar waar men iedereen iets kan vragen,
ook al hebben ze dezelfde lege magen,
deuren staan er open,
zonder dat men er iets voor hoeft terug te kopen.
Daar waar elk ras een plek heeft gevonden,
tussen open wonden,
waar men elkaar leert samen leven,
zonder angst of beterweten.
Daar waar de mooiste natuur werd bewaard,
exotische dieren werden gespaard,
het land waar de armsten het gelukkigst zijn,
en men niet leeft in hogere schijn,
waar men soms gebukt gaat onder grote zorgen,
maar we steeds uitkijken naar die nieuwe morgen,
naar die zon, die nooit lijkt te slapen,
het enige verzet  zonder wapen,
is te vinden in het mooie Suriname.

Groetjes en Copyright by Samira only, haha.

Enge nacht!

Vanacht had ik de schrik van mijn leven! Ik hoorde steeds een geluid, iets knagen..
Ik doe het licht aan en zie opeens enkele muizen weghollen !!!
Ik schreeuwde echt mega hard en stond te trillen als een rietje.
Op mijn tenen liep ik naar de woonkamer en ging me op de zetel nestelen! Ik durfde echt niet meer naar de slaapkamer hoor!
In de zetel duurde het maar even of ik voelde vanalles kriebelen onder mij. Natuurlijk lag ik in een mierennest!!!!!

Ik koos voor de mieren deze nacht..
Geen idee waar ik straks voor kies.

Het goede leven!

Hallo iedereen!

Het is al enige tijd geleden dat jullie nog van me hoorde. En ja, hoor, alles is prima hier!
Mijn internet werkt al even niet meer. Best een vervelend iets, als je het mij vraagt. Toch heeft het ook zijn voordelen. Zo heb ik de afgelopen (2) weken wel drie boeken uitgelezen. Ook heb ik het gevoel dat ik meer in deze tijd leef, dus niet meer zo veel in de 'thuistijd'.

Ik probeer de afgelopen dagen beknopt neer te schrijven..

Ik heb het lichtjesfeest van de Hindoestanen mogen meemaken, dat was twee weken geleden, op vrijdag. De Hindoestanen vieren dit jaarlijks. Ze gaan dan bidden met familie en ze branden kaarsjes, bereiden een lekkere maaltijd,..
De hele stad scheen van het kaarsenlicht. Iedereen zet dan een kaarsje voor het huis, of aan het raam.
Ook was er een parade waarbij de Hindoestanen de straten aflopen, in hun typische klederdracht. Het heeft iets weg van een processie.

Verder heb ik me laten 'baden' ( wassen) naar de oude rituelen en gewoonten van hier. Ik werd in men nakie op een vloer gelegd en werd ingezeept, ingesmeerd en vervolgens gooiden men zo een stuk of tien emmers koud water over me heen. Het had wel iets! Ik voelde me herboren na het ritueel! De vrouwen die dit uitvoeren, moeten nogal wat inspanningen doen om dit allemaal te doen voor anderen.

De rest van de dagen gingen hun gewone gangetje. Op stage gaat het zoal steeds prima. Ik heb altijd wel iets te doen. Dossiers na dossiers, cliënt na cliënt stapelen zich op. De sfeer is gezellig en leuk!
Ik heb helemaal niet het gevoel of ik aan het werken ben, ik ben gewoon op een lange, lange vakantie!
Neem dit niet verkeerd op, ik werk heus wel, en best ook wel hard, maar door al de andere dingen die je hier meemaakt, voel je je echt gewoon op vakantie.

Ik ben enkele stranden gaan bezoeken, dat is altijd leuk. We vertrekken meestal vroeg, gaan met auto/bus/.. op pad, kopen onderweg wat eten, en gaan de hele dag in de zon liggen. Op één van die strandbezoeken gingen we met een vriend van ons mee. We zouden gaan barbequen op het strand. We moesten even langs zijn zus gaan om alles op te halen. We stonden allemaal wat te wachten en opeens hoorden we een gil. Enkele meisjes die ook meegingen, hadden een kamer ontdekt. Ze riepen: "Kom kijken!!". We liepen dan maar naar binnen. Het was er donker en koud. We liepen die kamer dan in en ik verschrok me echt rot!! Daar kronkelden gewoon slangen!!! Ik gilde me echt even bijna dood. Echt eng ! Ik liep zo snel ik kon  weer naar buiten, net als de anderen! We moesten echt lachen toen we buiten adem wee veilig buiten stonden!
De rest van de dag was heerlijk, zoals de vele dagen hier.

Verder was er het Parbofeest! Parbo is het bekende bier van hier! Het bier bestaat nu reeds 55 jaar en elke reden is er één om te feesten hier! Ik geloof dat heel Suriname in de stad was! Het feest was op het Onafhankelijkheidsplein. ( Het plein waar de presidentiële woning van Boutersen staat).
Er waren de hele avond Surinaamse liedjes te horen, er was vuurwerk en er vloeide natuurlijk heel wat bier!
Het was een super avond, en de vrienden waren nogal dronken.

Ook ben ik gaan varen met de vrienden. We vertrokken vroeg, reden naar het water, lieten de boot in het water gaan en daar gleden we al heerlijk over de wateren!
Het was de beste dag van mijn Surinaamse leven! We vlogen over dat water! Aan een snelheid, waarbij je nog net genoeg lucht kan happen!
De zon scheen fel, dus we lagen daar lekker te zonnebaden! Na een stukje varen, gingen we gezellig eten op de boot. Wat later kwamen er andere boten aan en we zochten samen naar het laagste punt van het water, midden in dat enorme watergebied! Daar gooiden we ankers uit en gingen we heerlijk zwemmen!
De andere boten waren daar ook en er vloeide al vlug muziek en weer wat bier over en weer. Het was 1 groot feest! Ik heb wel drie keer geroepen: Dit jongens, dit is het goede leven. Opeens mochten we van een andere boothouder op de jet - ski! Dat zijn precies brommerjes op het water! Super zalig gewoon! één voor één kregen we een ritje op het gevaarte! We scheurden van het ene strand naar het andere! We mochten ook zelf een keertje rijden met het ding! Het was echt onvergetelijk!

Ik heb nog zo veel andere leuke dingen meegemaakt, het zijn er te veel om op te noemen! We zijn naar de cinema geweest hier, best leuk, Spaanse ondertitels! We zijn enkele keren gaan eten, voor de goedkoopste prijzen, je kan je het niet eens voorstellen.

Verder heb ik afscheid moeten nemen van weer enkele vrienden die weer huiswaarts gaan.
Tot nog toe, geen enkele Belg ontmoet of gezien! Enkel Nederlanders!
Maar, ik houd me wel staande hoor, tussen de 'blankies'.
Ik merk dat mijn schrijven steeds moeilijk word. Door al die verschillende zinsstructuren en spreekwijzen, weet ik soms niet meer hoe ik het moet zeggen of schrijven. Ook moeten de Nederlanders vaak lachen met mijn taaltje!

Als er een trage autobestuurder is roep ikwel eens " Gank van de weeg aaf!" ( Dat zegt Bram steeds ( broer)). Dan moeten ze zo erg lachen!

Het is hier super leuk! Elke minuut die weg tikt is onherroepelijk weg, verdwenen. Ik wou dat het eeuwen kon blijven duren hier!

Ik hoorde dat er overstromingen zijn daar? Hier is het nog steeds te warm!

Ik hoor net dat er morgen weer een vrije dag is hier, dat werd op het nieuws bekend gemaakt, dan is het officieel!

Volgende week is er ook weer een vrije dag, onafhankelijkheidsdag! Dat gaat weer wat geven!

Tot snel lieve blankies, ik mis jullie!! ( Ook al lijkt het misschien niet, ik denk vaak aan jullie!)

Brasa , Sam xx

( De foto's laten wat op zich wachten.. ik maak er werk van!)

Statestieken

Bedankt aan alle volgers!
Ik heb afgelopen maand 787 pagina bezoekers gehad!

Bedankt voor jullie loyaliteit!

Switie Suriname : White beach en spookverhalen

Fawaka!

Dit weekend ben ik White Beach gaan verkennen.
Het is gelegen te Domburg. Het is een mooi strand, waar je kan genieten van zon, zee en water.
We vertrokken gisteren met de jeep. Een vriendin van me waagde zich aan de wilde rit..
Het verkeer in Suriname, daar heb ik denkelijk nog niets over vermeld.
Er zijn geen verkeersregels.. geen borden. De bestuurders rijden links, het stuur staat dus rechts.
Met toeteren en zwaaien onderhandel je op de weg wie er voorrang heeft..levensgevaarlijke toestanden!!
We vertrokken wel een beetje ongerust, want ze had zelf nog niet veel gereden hier.

De weg was lang en er was file.. iedereen heeft zijn loon gekregen deze week, dus er was veel volk op straat.
Dat is wel iets hier, als de mensen hun loon krijgen, zijn de straten drukker, en gaan de mensen uit. Ze gaan dan winkelen voor de rest van de maand.

De wegen zaten dus propvol.. stapsvoet verkeer.  We hadden wel plezier in de wagen, met wat muziek en eten, airco, overleefden we het wel!
Op white beach zelf was het heerlijk! Palmbomen, wit strand en water!
Het enige wat we deden was zonnen en genieten van het paradijsje.
In het water zaten wel pyranja's. Je weet wel, van die enge visjes die mensen lastigvallen en kunnen bijten.
Je mocht niet het water in als je wondjes had, want dan verscheuren die visjes je!
Hier gaan de wildste verhalen rond over mensen die verscheurd werden door de beestjes..Geloven doen we ze amper.

Na uren vol gespetter en gezon, begon het opeens te regenen!
Regen, switie regen, wat heb ik je moeten missen!
De regen valt hier trouwens heel erg vreemd. Je ziet de regen een paar meter van je vandaan vallen, terwijl waar je staat het soms helemaal niet gaat regenen. Helaas overviel de regen ons dus wel. Even later stormde het zowaar.
Bliksem, zonder gedonder, paarse wolken en bakken water vielen uit de hemel! Een waar spectakel!
Het regende nog de hele avond lang..

Toen we terug thuis waren, hadden we zulke honger, dat we bijna vergingen..
We besloten dan maar om naar de chinees te gaan  en er wat lekkers te halen.
Een rijkelijke tafel gevuld met noedels, broodjes en pindakaas, zuur fruit, toasties.. Niets is zo heerlijk als zelf iets in elkaar steken.

Het was wederom een fijne dag!

Vandaag is het Halloween. Spokenverhalen gaan de ronde en er zijn speciaal enge films in de bioscoop..
De mensen hier geloven trouwens wel in van die spooky dingen.
Een paar weken geleden vertelde iemand me dat er hier achter in de straat een huis is, waar er steeds een baby te horen was. Men is gaan kijken, binnen.
Er was niets te zien.. het huis was zelfs leeg.. Er woonde niemand meer in..
Even later stond het huis te koop. De baby huilt nog steeds..

Niemand waagt zich aan het huis.

Verder is er nog het enge verhaal over een bepaalde weg. Op die weg zou je niet mogen rijden, want er sterft altijd wel iemand.. Het zou een soort van wraakactie zijn van een overleden persoon die er ooit is omgekomen.. Het verhaal zegt dat eender wie zich aan de weg waagt, sterft..

Ik weet niet of het heus klopt, maar ik ga er alvast niet naar toe..

Nu we toch over de overledene bezig zijn.. ( in kader van 1 november), er is hier in Suriname een hele mooie brug. Het mooiste uitzicht wat ik ooit zag, zie je daar.
De brug is enorm hoog en lang. Vaak plegen mensen hier zelfmoord..
Ze springen gewoon van de brug af.. Voor ze het water inkomen zijn ze al gestorven door de druk..
Hoe vreemd is het om te genieten van het mooiste uitzicht ooit, terwijl je weet dat er daar honderden het leven hebben gelaten? Ze zeggen dat de lichtjes van de stad, die je kan zien, de zielen zijn van de doden..

En verder wilde ik nog even meedelen, dat de man, waarvan ik het ongeluk zag, waarbij niemand hielp, overleden is aan zijn verwondingen..

Ik wil hierbij ook even meedelen dat alle overledene in mijn gedachten zijn en wens de familie veel sterkte toe vanuit hier!

Groetjes Sam

Even over nadenken..

Een Surinamer met een hogeschooldiploma krijgt hier per maand ongeveer 300 euro per maand.. ( bijvoorbeeld leerkrachten )

Iemand met een hoger diploma, psycholoog of arts, krijgt er amper 500 euro per maand!

Dat is veel geld hier.. Als je bedenkt dat er voor die hogere opleidingen ook nog eens geloot wordt, er mogen er immers maar 30 per jaar zo een opleiding genieten,.. dan bedenk je maar even hoe goed het leven in ons Vlaanderenland is!!!

Al de rest, taxidrivers, winkelhouders.. verdienen pakken minder!!

Dat is dus bijna de hele bevolking!

Hungeree Kill me

Fawaka!

Het weekend is weer volop bezig. Ik kan er maar niet bij, hoe vlug de tijd hier om gaat!
Vanaf Munday ( maandag) gaat de week als een sneltrein voorbij.
Dinsdag ben ik dus naar Blauwgrond geweest!
Blauwgrond heeft verschillende eettentjes. Je kan er alleen Javaans eten. Maar wat een lekkernijen! Sinds ik hier ben heb ik steeds een heimwee naar het Belgische eten.. Maar hir komen de dromen van lekker eten weer naar boven.
Ik hou vooral van Sauto. Dit is een soep met Pomme in, ( aardappelfrietjes, heel dun), sojascheuten,rijst,ei..
Het is echt superlekker en het vult de maag voor maar 3 euro!!!
Woensdag ben ik naar Broki geweest. Hier volgen de buitenlandse stagiaires vooral Salsalessen. Ik heb me nog niet gewaagd aan de wilde pasjes, maar ik kijk er graag naar.
We zitten daar dan vooral te genieten van de verschillende dranken.
Zo is er Zuurzak. Dit is een soort van vruchtendrankje.
Op donderdag gaan we vaak naar Havanna-lounge. Dit is is een soort van lounge waar er vooral de Salsa heerst. De meeste mensen geven er het beste van zichzelf.

Verder kreeg ik van mijn buurman een kokosnoot! Hij had ze al open gedaan en ik mocht zowaar meteen het sap opdrinken. Best wel lekker, alleen een beetje vreemd. Die kokos kan je verder ook opeten.
Het is niet de gekende kokos zoals jullie ze kennen, aan de mooie palmbomen.
Het is een gele vrucht.

Donderdagavond heb ik weer kunnen aanschouwen wat hier zo vaak gebeurd, de onverschilligheid van de maatschappij.
Er was een man tegen een elektriciteitspaal gereden. Mijn taxidriver en ik reden er toevalling langs. NIEMAND was gestopt! Iedereen reed door.
De man zat nog in de auto, met die draden rond zijn auto.
Mijn taxidriver stopte en haalde de man uit de auto. Zijn gezicht hing vol met bloed. Met enkele servetten hebben ze de man wat kunnen opknappen.
Geen politie, geen ambulance. Niets.

Verder zijn de benzineprijzen erg omhoog gegaan.Hiervan waren de mensen verschrokken. Want sinds Meneer Boutersen weer president is, waren er beloftes.
De benzineprijzen zouden dalen, ze zouden samenwerken met Venuzuela.
Niets van dit alles. De prijzen stijgen.
Ook staat de koers weer lekker hoog vanaf gisteren..

In mijn buurt woont er een man. We noemen hem Black. Hij is een arme stakker, die steeds met zijn fietsje door de wijk rijdt.
Hij praat steeds tegen iedereen en slaat frequent praatjes met iedereen die maar wil luisteren.
Hij werkt voor enkele buurtbewoners. Hij gaat dan met zijn riek huisvuil van de zanderige straten keren. De straathonden hadden mijn vuilzakken verscheurd. Heel mijn huisvuil lag verspreid. De lieve man had het allemaal voor me bij elkaar geriekt!
Ik had hem maar een biertje gekocht als dank.
Later die dag zag ik hem weer over de straten gaan. Hij is zo arm.
Hij heeft naar het schijnt ook geen huis.
Ik gaf hem dan maar een broodje met kaas.
' God Bless you' hoorde ik de hele avond lang.

Om even in te pikken op die straathonden, het is echt evrschrikkelijk hier. Hier lopen dus enorm veel van die arme stakkers. Vel over been, op zoek naar wat te eten. Maar sinds ik wel dagelijks mensen zie die arm zijn, geef ik liever hen de restjes die ik produceer dan ze aan de honden te geven. Dit is erg, maar een mens staat nog net iets hoger dan een hond.

Verder ga ik binnenkort naar de christelijke kerk! Dit is een viering van tien uur tot 1 uur!
Er wordt gezongen en gevierd. Het zal een waar schouwspel zijn, dat ik zeker niet wil missen! Ik zal vooral foto's maken voor jullie.

Ik zit nu in de zon, de warmte begint te wennen. Ik kan nu al slapen zonder airco.

De muggen blijven wonderbaarlijk weg.. Misschien hebben ze de boodschap nu begrepen!

Tot de volgende keer, mi Gudu's xxx

Jab Tak sans, tab taras ( Zolang er leven is, is er hoop)

Fawaka Di Belgen,

Het weekend is alweer afgelopen.. een nieuwe werkweek lacht me toe.
Maandagochtend kreeg ik zo waar 9 dossiers toegestopt gekregen, die ik mocht analyseren.
Analyseren, dat wil zeggen dat ik wat informatie krijg, en van daaruit het probleem, de oorzaken en de adviezen moet voorbereiden.
Ik heb de helft van die dossiers lekker doorgeschoven naar een andere stagiaire, want had er zelf ook nog twee extra te doen!
Het is wel echt super intressant om die dossiers te analyseren. Uiteindelijk gaat het om echte mensen, kinderen, verhalen..
Ik heb dan ook de hele dag die dossiers bestudeerd en heb ze uiteindelijk af gekregen.
Vandaag hadden we vergadering waarin ik twee dossiers moest presenteren.
Ik leg dan kort de situatie uit van de clïent en ik vertel wat ik denk dat er moet gebeuren met die clïent.
De uitwerking van die dossiers moeten we ook zelf allemaal doen. Als er bv. huisbezoeken gedaan moeten worden om meer inzicht te krijgen in het probleem, gaan we op huisbezoek.
De huisbezoeken staan gepland in november, dus moet ik nog even wachten.
Ik vind het zo waar een grote verantwoordelijkheid om zelf zo een dossier te bestuderen en de aanpak te formuleren.
Je moet voorzichtig te werk gaan en de omgeving van het kind goed bestuderen en observeren.
Het is altijd leuk als je de clïenten dan na een tijd ziet verbeteren of dat het goed gaat, net omdat je er zo veel werk in hebt gestoken.

Verder heb ik gisteren de schrik van men leven gehad. Ik moest even de Taxi nemen naar de winkel.
De Taxidrivr begon hevig te discussieren met een andere persoon , die voorbij liep.
Opeens haalt hij zo waar een revolver uit zijn zak.
Ik dacht " Wat krijgen we nu!".
Gelukkig was het maar een dreigement. Ik voelde me helemaal niet goed. De Taxidriver stelde me gerust en toonde dat er geen KOGELS inzaten.
Maar er lagen wel kogels in een zakje erlangs.
Het is misschien wel veilig aan een kant, maar zeker onnodig !

Ook, In de winkels hoef je letterlijk niets te doen. De mensen daar pakken alles voor je in, brengen het naar je wagen en rijden de kar terug.. Ik voelde me eventjes vol schaamte, maar ze stonden er op om het zelf te doen. Handig;-).

De Surinamers , zijn verder heel creatief! Een Carwash is bijvoorbeeld een houten hutje waar een Jerrycan met water staat en enkele bekertjes!
Ook zijn ze creatief met huisvuil. Waar in België al lang niet meer gestookt mag worden, wordt het hier bijna dagelijk gewoon op straat in brand gestoken. Alles! Plastiek, karton,..
Sorteren kennen ze hier dus niet.
Ik steek alles gewoon in mijn vuilzakje. Maar inderdaad, als ik arm was, en geen geld heb om die zakken te kopen, zou ik ze ook wel in brand steken!

Elke dag als ik naar het werk wandel, ja mensen, ik wandel vanaf nu dagelijks een uur naar het werk en terug, kom ik een meisje tegen. Ze is heel mager en heel klein. Ze veegt de straat ( lees: zand voor hun houten krotje). Ze draagt altijd hetzelfde groene t -shirt, een te groot t-shirt. Geen broekje, niks.
Om zeven uur, elke dag, staat ze daar te vegen in die hitte. Ze gaat niet naar shcool. Ze kijkt elke dag toe hoe de andere kinderen, de rijkere kinderen, in hun mooie hemdjes naar school wandelen. Ze moet thuisblijven om te vegen, poetsen, werken. Ik schat haat zo een acht jaar. Ze lacht ALTIJD . Ik heb besloten om haar boterhammetjes te maken en ze dagelijks af te geven.
Ze zwaait steeds naar me, als ik terug kom van het werk..


Tot slot, vanavond ga ik naar Blauwgrond met Ynke en Myrna. Dit is ook een soort wijk, zoals Bloemendaal, waar ik verblijf.
We zullen er Havaans gaan eten!

Dikke kussen aan jullie allen;-) xx

Week Drie

Hallo !

Een kort verslagje van deze week!
Op het werk heb ik deze week enkele intakegesprekken gehouden.
Het valt me op hoe weinig de plaatselijke bevolking geïnformeerd is over bepaalde zaken.
Zo kwam er een mevrouw zich aanmelden met haar kind van drie. Ik zag al in 1 oogopslag dat het kind het syndroom van down heeft.
De uiterlijke kenmerken zijn sprekend.
Ze kwam hulp zoeken omdat haar kind nog niet kan praten.
Ze wist wel dat het kind het syndroom heeft, maar ze begreep niet wat de gevolgen zijn. Ze dacht dat het louter iets in het bloed was.
Doordat ze zo slecht geïnformeerd was over het syndroom van down, toen het kind de diagnose kreeg, heeft ze helemaal geen aangepaste opvoeding kunnen verlenen.
Met andere woorden, het kind kan nu geen "mama" zeggen, en zegt dus helemaal niets, het kind is nog meer achter dan hoort..
Nu kunnen wij op het MOB de testen doen, om het kind te stimuleren in de spraak..
Het is moeilijk om dan tegen die mama te vertellen wat het syndroom van down inhoudt, dat het niet iets is wat weg gaat, en dat het kind altijd mentaal achter zal ijn..
Die intakegesprekken zijn altijd wel spannend, omdat het soms moeilijk is om de ouders te bergijpen.
Zo had een collega stagiaire van me een intake met een mevrouw die geen Nederlands kon, ze kwam uit diep Suriname, en de taxi chauffeur van die vrouw ging even vertalen..
Op die manier kan er belangrijke informatie verkeerd overkomen en weten we nooit zeker wat de mevrouw allemaal vertelde!
Verder hadden we een training in verband met gedrag, dit duurde zo een kleine vier uur, best vermoeiend in die hitte..

Het dagelijkse leven gaat zijn gewone gangetje.
Het meest aangrijpende deze week vond ik het verhaal van een taxi chauffeur die me vaak wegbrengt. Zijn broer werd vermoord, zo even een straat verder dan de mijne.
Hij werd met twee stenen in de nek gekapt, weggesleept in het veld, geen haan die er naar kraaide.
de reden van de moord was omdat de broer zijn vrouw had geslagen..
Politie heb ik hier nog nooit gezien.
Ik zie in mijn wijk de ergste gevallen. Zwervers, lijmsnuivers, straatvechters, de armste der armen, drugsverslaafden..
Het weekend staat voor de deur, dat wil zeggen dat iedereen gaat feesten hier. Als de mensne hier hun loon krijgen, is het in het weekend feest! 1 keer per maand gaan ze dan de boel op stelten zetten.

Ik houd het verder rustig dit weekend, en plan een rustig weekend in, waar ik wat opdrachten en dossiers ga afwerken.

Het weer is nog steeds te warm! Maar heb toch al kunnen genieten van enkele hevige regenvallen!
Ik geniet elke dag van het leven in Suriname, met de harde, maar ook de fijne momenten!

Het is een land waar ik men hart alvast aan verloren heb.
Geen nood, ik kom zeker terug naar België..

Vele groeten, Vanuit Suri x

Extraatje voor de mama

Lieve mama,

Ik eet wel degelijk weer vlees!
Zie op de foto, het is echt echt echt!
Het vegetarische leven stopt van hier af aan.. te weinig vleesvervangers hier, en is niet zo gezond;-).

Tussendoortje

Hallo !

Vandaag had ik een zeer goede dag op het werk.
Naar aanleiding van het vele werk, mocht ik vandaag een intakegesprek doen met een ouder. Helemaal alleen!
Ik had dan ook helemaal geen stress, want als het werk serieus begint te worden, blijf ik alsnog serieus.
De moeder van het kind kon me duidelijk verstaan, en alles verliep dan ook prima.
Vandaag heb ik dan gewerkt aan mijn eerste dossier. Alle gegevens verzameld, verslagje gemaakt en een afspraak gemaakt met andere collega's.
Ik voelde me best trots, met men roze mapje, lopend door de gangen.
Het is best grappig hoe hier alles verloopt.
Ik had dus geen pen op zak en vroeg aan de dame van de balie of ik er éentje mocht lenen. Ze belde meteen iemand op en even later was ik in het bezit van een blauwe bickpen!
Dt was natuurlijk niet de bedoeling, maar ik vond het best wel aangenaam.
Die mevrouw van de balie, daar sla ik geregeld een praatje mee, ze is echt een hele lieve mevrouw.

Ik heb ook keniss gemaakt met enkele testen die er gedaan worden op de kinderen, om IQ en dergelijke te testen.
Het is allemaal heel erg doordacht en het zijn goede methodieken, die ze hier hanteren.

Morgen zal ik dan ook mijn cliënt van vandaag voorleggen aan het team, best wel iets spannends, want het team bestaat uit erg veel mensen.
Ik ga dan ook met dit meisje werken en haar ouders, en in tussentijd zijn er nog andere cliënten ook.

Gisteren ben ik naar overbridge geweest. Dit is een eilandje waar je letterlijk niks doet. Het is er zo mooi, het staat vol palmbomen, een helder water, de zon, het strand, hangmatten..Er was eten en drinken in overvloed, ik waande me in het paradijs. Zet Samira een dag op zo een plek en het resultaat is een bruine Samira, lichtjes zwart aangebakken.

Het is zo erg, dat niemand meer langs me op de foto wil staan, want dan valt op hoe wit de anderen wel niet zijn!

Toen ik vandaag thuiskwam van het werk kreeg ik weer een minder prettige kant te zien..
Het had erg geregend vandaag en heel men huis is onder water! Raar, want de vensters waren dicht!
Met andere woorden, het lekt hier gezellig binnen.
Buiten dat ik bijna op men rug viel, was alles gewoon onder water!
Ik had net de was gedaan, handddoeken hingen nog te drogen op stoelen,..
Ik kan dus helemaal opnieuw beginnen!
Ook zijn er hier geen dweilen,..

Verder heb ik dan de was gedaan.. De was, dat is ook een hele belevenis.
Er is dus een machine, op stroom.. Maar het werkt alleen op koud water!
Het is een soort van trommel dat draait, natuurlijk, maar het installeren voor gebruik is een hele karwei. Ik moet kabels veranderen, omzetten, afvoeren zoeken en uit elkaar halen.. Je moet er bij blijven staan, want als je even niet op let, begint het machien helemaal opnieuw te draaien!

Men jeansbroeken voelen aan als karton en het strijkijzer is er eentje uit de jaren stilletjes, als je het mij vraagt! Creativiteit alom hier!

Verder heb ik nog een ode aan de muggen die me ' s nachts wakker houden, dat ik graag met jullie wil delen.. Het klinkt misschien absurd, maar ik werd zo wakker gehouden ' s nachts dat ik ter plekke een gedicht heb verzonnen, waardoor ik wel in slaap viel.. Misschien ook leuk voor jullie, het geeft een idee hoe vreselijk de muggen hier zijn!

Aanschouw en geniet!


Beste muggen..

Ik lig nu al uren te draaien in mijn bed,
het is jullie schuld, dus opgelet!
Ik moet erg krabben en heb super veel jeuk,
het is afgrijselijk, en gewoon niet meer leuk!
Misschien vinden jullie mijn bloed wel zoet,
maar Belgische meisjes prikken, dat is iets wat niet moet!
Gelieve een ander slachtachtoffer uit te kiezen,
verlaat mijn kamer, pak jullie biezen!
Mijn benen staan rood en helemaal dik,
Door jullie veelzijdig en genadeloos geprik!
Ik heb nu ook echt alles al geprobeerd: "prik-en-weg", zalfs en muggengel,
maar werken doet het niet en helemaal niet snel!
Ik heb ' s morgens slaap tekort en helemaal geen fut,
dus ga ik beginnen met het grote geschut!
Giftige gassen gaat jullie verwelkomen,
ik weet nog niet wat, maar het zal dodelijk zijn doel lonen!

Vaarwel muggen, het is nu echt voorbij,
hopelijk keert vanaf nu het tij!

Groeten vanuit Para!! x

Week 2

Hallo ,

Er is alweer een week voorbij gevlogen!
Deze week heb ik vooral meer inzicht gekregen in de werking van het M.O.B. ( medisch opvoedkundig bureau).
Ik heb de indruk dat er veel plannen zijn, om ouders, kinderen,groepen te bereiken, maar de uitvoering ervan loopt moeilijk. Er zijn geen middelen, te weinig personeel,transport.. om de vele dromen waar te maken.
Ik heb dan ook besloten en voorgesteld om op te nemen, hetgene wat voor hen onmogelijk lijkt.
Met zo weinig mogelijk middelen grote groepen, mensen bereiken.
Concreet ga ik me bezig houden met jongeren met gedragsproblemen en ga groepssessies uitwerken.
Ook zal ik vanaf volgende week al zelfstandig werken en alleen intakegesprekken houden, omdat er te veel werk is, en het personeel het niet kan dragen.
Het is wel allemaal heel spannend, en vooral een goede leerschool.
Het is mooi om echt iets te kunnen bereiken hier, waar in België alles zo mooi voor handen ligt.
Ik kom hier kinderen tegen met allerlei problemen, in gedrag, in ontwikkeling en opvoeding. Doch zijn er bovenop die problemen de omstandigheden, die miniem zijn. Sommige onder hen hebben schimmel op hun hoofd, benen, tenen, dragen te grote kleren, komen uit achtergestelde gezinnen. Die te grote kleren lijkt nu iets kleins. Maar als je een week een kind hebt geobserveerd waar zijn broekje van uit valt, dan is dat erg. Maar je mag hier geen medelijden hebben met de kinderen, anders kan je ze niet helpen.
In Suriname zijn 'vaders' de grote afwezigheden.
Moeder en kind komen vaak met oma of alleen.
Ze wonen dan ook nog eens met zen achten in een huis met maar drie kamers.
De huisbezoeken zal ik ook gaan doen, ik ben best nieuwsgierig.
Ik voel me nuttig en probeer allerlei dingen op poten te zetten hier, zonder hen op de tenen te trappen. Dat laatste is best moeilijk, want ze werken al jaren hetzelfde.
Ook de regering wil nog niet mee, wat het allemaal moeilijker maakt.

Verder heb ik deze week een bezoekje gebracht aan de Palmentuin, een mooi parkje, waar dus logischerwijs palmbomen staan.
Er staat in het begin van het park een beeldje, dat me deed denken aan 'Manneke pis' te Brussel.
Het schrijnende verhaal achter dit beeldje was minder.
Het was een eerbetoon van een vader aan zijn kind, dat gestikt is in de diepvries, als waarschuwing voor alle ouders van Suriname.
Verder ben ik Chinees gaan eten, met de vrienden, ter gelegenheid van een verjaardag. Het Chinese eten bevalt me tot nog toe het beste hier.
Ik heb eindelijk vegetarisch kunnen eten, zoals Tow foe ( tofu ) en er waren echte groenten, zoals bloemkool, prei..
De rijst, die ik nu al twee weken eet, begint me de oren uit te komen.
Aardappelen heb ik zelden gezien, en dan nog eens in een gebrekkige versie van de onze.
Verder staat er voor morgen een bezoekje aan een echt Surinaams gezin, met eten op het programma. Zondag ga ik naar Overbridge, in het binnenland.
Het zal ook weer een boottocht zijn, om er te geraken, weer een busje.
Het leven hier is zo anders dan in België. Het leven is hier hard en hoe meer ik hier ben en praat met de bevolking, hoe meer er duideljk wordt.
De geschiedenis, die teert. Er zijn hier mensen die leven met wrok, over de slaventijd, over de plantagetijd, over de Nederlanders.
Het cynische van dit alles is dat de Surinaamse bevolking de Nederlanders diensten bewijst. Ze brengen ze met de taxi overal, daar leven ze van, ze houden winkels open voor toeristen,.
De mensen in de armste wijken zijn vriendelijk, de mensen in de stad ontlopen je.
Ik zie hoe de mensen hier mee willen met de tijd, maar er veel te weinig middelen zijn.
Op het werk bijvoorbeeld hebben we iemand leren werken met de computer, ze heeft nu ook een mailadres..
Je vraagt je af wat we kunnen leren van mensen in deze omstandigheden. Wij bezitten de theorie, de kennis, de vaardigheden, maar zij kennen de praktijk.
Het is de bedoeling dat we van elkaar leren.

Aan allen die dachten dat er in Suriname Nederlands de gesproken taal is, u heeft het fout.

Hieronder een lijstje met Surinaams:

- Goedendag : Fa Waka!
- Goed/okee : A boeng
- Ik wil naar de supermarkt gaan: I wang go to Supermarket
- Ik heb honger: Hungeree Kill Me
- Ik ga slapen: Me o go sribie
- Tot morgen: Tamara
- Luister eens: Lok o Me

Vele groeten uit para! x

Weekendje jungle

Hallo,

Ik ben net terug van een prachtig weekendje jungle!
Ik zal proberen een beetje beknopt te vertellen wat ik ervaren heb! ( Naruurlijk kan dit niet volledig in een blogverhaaltje)
Zaterdagochtend vertrokken we met zen tienen naar Brownsberg. (De place to be voor het oerwoud)..
We reden er naartoe in een typisch Surinaams busje.
De rit op zich was al een heus avontuur! De weg was lang ( zo een drie uur) en hobbelig. De busdriver zorgde wel wat voor het nodige entertainment onderweg. Zo begon hij wel eens te zigzaggen of remde hij plots voor de lol!
We kwamen langs uitgestrekte velden, wegen, indianenstammen..
Deze indianenstammen wonen helemaal verscholen in de bosjes, daar waar amper iemand komt! Ze hebben ook helemaal geen huisnummers ofzo. Als je hen wilt opzoeken moet je tegen de taxichauffeur zeggen aan welke elektricitietspaal je moet zijn!
Verder kwamen we voorbij goudzoekers, primitieve dorpjes enz..
De weg begon al stilaan te verdwijnen en we reden 'de bewoonde wereld' uit.
Bossen, bossen en nog eens bossen toornde voor ons uit. We moeten helemaal Brownsberg op met het busje.
Geen weg, veel gaten 'in de weg', haarspeldbochten..Smalle wegen.
Het was een enge ervaring! Het busje paste maar net tussen de weg in! Links en rechts zag je alleen de diepte! Ik heb me echt enkele keren goed verschrokken! Het scheelde één keertje zelfs maar een paar centimeter of we lagen in de diepte!
De busdriver bleef maar lachen, ik maakte kruistekens, de hele tijd door.
Uiteindelijk kwamen we aan op Brownsberg, na een helse rit.
We kregen een prachtig huisje ( lees: hut met een houten tafel, geen meubilair, geen vloer , alles open).
Nadat we ons wat gevestigd hadden in ons weekend verblijfje (hangmatten alvast opgehangen, de buurt wat gaan evrkennen), kwam een gids ons ophalen.
We gingen en wandeling maken naar de jungle..
De jungle, dat klinkt allemaal zo geweldig en misschien ook wel wat gevaarlijk. De jungle die ik er ervaren hed zag er als volgt uit:
We liepen uren aan een stuk, bergaf, naar onder, naar de watervallen. Er is geen 'weg', alleen bomen, wortels, takken. We moesten klimmen, klauteren, springen, uitglijden, vallen, om er te geraken.
Het enige wat je hier ziet is bos. Links is er bos, en rechts is er bos. Je zag niet eens de lucht: alles wat dicht.
Na die heftige afdaling, waar ik al helemaal van moe was, kwamen we aan bij mooie watervallen, helemaal beneden, in het dal. Het was enorm warm, zo een kleine 30 graden, en hadden uren gewandeld.  Natuurlijk stonden we binnen dit en twee seconden in onze zwemkleding onder die waterval!
Daar hebben we even uitgerust, maar echt lang moet je daar niet uitrusten. De uren gaan vlug om, tijdens zo een wandeling, en we moesten terugkeren voor het donker werd! Je moet denken, dat we net uren naar beneden liepen.. dus dat wil zeggen, dat we nu al die uren terug naar boven moesten!!
Jawel, ik, samira, heb uren en uren geklommen. Ik zag alleen maar 'trappen' ( zo noemden we de wortels die ons houvast gaven om omhoog te klimmen). Er was geen rvlak stukje, waar we even konden uitpuffen. Het was afzien, het was tanden bijten, het deed pijn, ik hijgde me echt kapot. Na een half uur wilde ik echt al opgeven. Maar ja, een teamwandeling doet wonderen. We gingen er met zijn allen gewoon terug op! Het was de pijnlijkste fysieke ervaring ooit!!
Maar het uitzicht, de vallei, de natuur, maakte het wel de moeite waard. grenzen verleggen noemen ze dat! Ik ben heel trots dat ik het gedaan heb, ook al riep ik de hele tijd: nooit meer!
Na die helse wandeling gingen we rusten. We aten samen, we hadden een spel kaarten bij, het was supergezellig in ons hutje!
Rond een uur of 1 zijn we dan ook uitgeteld gaan slapen. Dat slapen was nu niet echt zo geweldig. Een hangmat lijkt misschien wel gezellig en fijn, maar om er een nachtje in door te brengen..
Nekpijn, de draai niet vinden.. Onze kok snurkte ook nogal wat hard, waardoor iedereen wel wakker was!
De volgende ochtend, ( lees vijf uur later), stonden we allemaal op om de zonsopgang te zien! Heel mooie ervaring, zeker als je over alles kunt uitkijken!
Bij deze zonsopgang werd onze aandacht ook opgewekt door brullende apen, die je van kilometers ver kon horen!
Na een paar uurtjes zagen we deze apen dan ook echt!
Het was superleuk om ze te zien springen en hangen in de bomen!

Na ons avontuur in de jungle, vertrokken we weer met dat gammel busje verder.. We gingen naar Stuwmeer. Een prachtige dam zagen we verschijnen na enkele uurtjes rijden. Deze dam voorziet de bevolking van elektriciteit.
In Stuwmeer zijn met een bootje gaan varen. We reden langs dorpjes langs de waterkant. Na een flinke rit meerden we aan op een onbewoond eilandje. Daar gingen we zwemmen en hielden we een pickick..

Dit is maar een zeer beknopt schrijven wat we meegemaakt hebben!
HEt was ronduit geweldig! Ik ben nu wel doodmoe en vrees voor spierpijn in de ochtend!

Bekijk men foto's voor enkele geweldige sfeerbeelden van dit weekend!

Liefs, Samira

Weekend 1

Dit weekend staat dit op het programma:

 

Zaterdag --> Brownsberg (ong. 2,5uur rijden)

- Wandelen naar Irene vallen en Leonsberg vallen

-  de jungle in en kreekje

- Slapen in hut / hangmat

 

Zondag --> Stuwmeer

- Ontbijt in Browns

- Met bus naar stuwmeer ong. 1uur

- Boottocht

 

Eerste week

Hallo lieve Belgen;-)

De eerste week zit er bijna op! Je kan je niet voorstellen hoe snel de tijd hier vooruit gaat.
De tijd, dat is wel een apart gegeven hier in Suriname.
De Surinamers hebben er hun eigen theorie over. ' Er is geen klok, wel tijd.' Met andere woorden: Alles rustig aandoen is de boodschap!
Niemand let hier op de klok,niemand is echt gehaast.
Nu ik hier toch al wat meerdere dagen zit, kan ik vast ook al wat vertellen over de bevolking. In Suriname wonen dus echt enorm veel verschillende soorten mensen bij elkaar. Je ziet hier frequent chinezen, afro-surinamers,indianen,creolen, hindoestanen,javanen..
Een leuke mengelmoes dus!
De band tussen de Surinamse bevolking en de Nederlanders, is een beetje apart.
Het belangrijkste gegeven hierover is dat de Surinaamse bevolking niet graag in het verleden kijkt omtrent die geschiedenis, maar dus vooruit wilt kijken.

Op kantoor is het ook prima. Ik heb mijn werkplanning af voor de komende 16 weken. In deze planning heb doelstellingen opgemaakt binnen een bepaalde tijdsspanne. Deze ga ik dan ook uitwerken komende weken.

Ik vind het nog steeds erg bizar om zo 'chill' op het werk aanwezig te zijn.
Met andere woorden, als het de bedoeling is om rond half acht in de ochtend te komen werken, dan verschijnen de eerste mensen pas rond een uur of acht.

Ook 'mogen' we bijvoorbeeld naar de winkel gaan tijdens de werkuren, eten halen, een wandeling maken, ...Rondbengelen..

Het is natuurlijk een leuk gegeven, maar erg aanpassen,toch.

Ik heb nu ook een beetje een leefpatroon gevonden hier in Suriname.
Ik ga eerst 's morgens werken, en in de late namiddag zoeken we (de andere stagiaires, nieuwe vrienden) elkaar op in het zwembad, of bij elkaar thuis. We koken dan samen, gaan iets gezelligs doen, en eindigen vaak met een sapje op het balkon, te genieten van de avond
, de gekke dieren..

Vaak zoeken we door de week al leuke dingen uit voor in het weekend te gaan bezichtigen. De buitenlandse jeugd in Suriname gaat dus niet zo zeer op stap hier,hoor, ze willen eerder daguitstapjes maken en dingen bezichtigen.

Ik mis het thuisfront ook wel , ik denk steeds aan jullie!

Lieve groetjes, Vanuit Para x

Sfeerbeeldje

Aanschouw gerust de sfeerbeelden in de straten van Paramaribo..
Onderaan, bij het fotoalbum.

Groetjes, x

Eerste stagedagen

Hallo allemaal,

Hier een vlug berichtje vanuit Suriname.
Vandaag had ik mijn eerste echte stagedag. Ik heb een leuk bureautje tussen de andere collega's gekregen.
De eerste dagen hou ik me vooral bezig met het verkrijgen van inzicht in de werking van het MOB.
Het MOB werkt met een multi disciplinair team bestaande uit een psycholoog/orthopedagogen, verpleegkundigen,artsen,maatschappelijk werkers en dergelijke.
Een ouder meldt zich aan met een kind/cliënt voor verschillende redenen. Bv. Het kind stelt moeilijk gedrag.
Het is de bedoeling dat we eerst intakegesprekken houden met de ouders. Daarna maken we een verslag op na de hele verwerking van de gegevens. Dit plan moet vervolgens voorgebracht worden in het hele team. Daarna gaan de verschillende disciplines op zoek naar oa adviezen, de oorzaken van het gedrag/probleem.  In het MOB wordt dan ook gewerkt met deze ouders en het kind.
Er volgt na een bepaalde tijd ook een follow-upvergadering van deze clïënten..

Het goede aan de werking in het MOB is dat alle onderzoeken, naar gedrag, in de totaliteit bekeken wordt.
Alle onderzoeken, het zij medisch, het zij op gedrag, worden verricht door ons allemaal.

Er is niet echt iets specifieks wat ik ga doen, ik ga me bezighouden met dit alles. Ook zal ik huisbezoeken gaan afleggen en scholen bezoeken.

De collega's zijn heel vriendelijk en open. Het valt me op hoe rustig hier alles verloopt. Als er niets te doen is mogen we gewoon eerder naar huis. Deze week is erg rustig, aangezien het nog steeds vakantie is hier.
( Je zou denken dat er dan net meer ouders met kinderen zich komen aanmelden)

De andere stagiaires zijn ook erg leuk! We hebben allemaal een bureautje in dezelfde kamer.

Vandaag ben ik met een medestagiaire meegegaan. Ze liet me haar leuke studentenflatje zien.
Toen ze daar hoorde waar ikwoonde schrokken ze wel even. Mijn buurt is echt wel één van de armste wijken die er is.

Zodadelijk ga ik eten met Yolanda. Morgen gaan we na het werk zwemmen!
Woensdag zal ik bij een afscheidsdrink zijn van enkele Nederlandse mensen die ik heb leren kennen, tijdens mijn korte periode van verblijf:-)
In het weekend staat er een trip op het programma naar het strand..

De dagen gaan hier vlug voorbij!

Groetjes, Sam

Fotootjes

De foto's beginnen eindelijk binnen te stromen voor jullie;-). Dankzij Bram ( broer)! Dank je wel broertje!

Gewoon helemaal naar onder scrollen dus:-)

Dag 1 in Suriname

De eerste dag in Suriname verliep meteen prima.
Ik heb een beetje kunnen uitslapen, want was vreselijk moe van de reis.
Ik heb hier wat Nederlandse mensen leren kennen en ze hadden me uitgenodigd om bij hen langs te komen.
Het was zeer gezellig, we hebben fijn kunnen babbelen.
Daarna zijn we naar een clubje geweest, hier in de buurt, en daar was het ook erg leuk! Hier kom je ook de meeste stagiaires en studenten tegen. Ze zijn eigenlijk allemaal heel open en praten gewoon met je, ook al zijn ze vaak in groepen hier.
De mensen hier, van Suriname zelf, zijn steeds vriendelijk en vragen me vaak dingen als wat ik hier kom doen. Het valt me op hoe weinig Belgen hier stage komen lopen, het zijn meer Nederlanders, die hier vertoeven.


Het is nog steeds vreselijk warm en het wordt alleen maar warmer. In oktober zal het kwik nog wat stijgen;-)
.  De warmte begint enigzins te wennen.
Het leven is hier zo goedkoop.  voor zo een twee euro heb ik een brood, twee potjes kwark, twee flessen water en een pakje kaas! Onmogelijk in ons landje!

Verder zitten hier de grappigste beestjes! Gisteren op het balkon zagen we een gekko lopen op het plafond en ook zijn hier zijn soepele kikkers:-). Ze lopen op het plofond en bengelen van muur naar muur. Ze kunnen ver springen en hebben zeer lange poten!
Ze kunnen zelfs een spagaat doen met hun benen:D.

Vanmorgen zag ik ook zo een gekko in men badkamer.

Vandaag ga ik wat rusten voor mijn eerste werkdag gaat beginnen.

Vele groetjes vanuit Paramaribo!

Vlucht en aankomst in Suriname

Donderdag.. De dag dat ik vertrok naar Suriname leek als een droom.
In een gehaaste bui moesten we nog naar de ambassade van Brussel, om de toestemming van mijn KV ( kortverblijf) af te halen! Het werd last minute, zoals voorspeld.
Gelukkig hebben ze daar in Brussel echt alles aan gedaan om tijdig alles in orde te krijgen! Waarvoor nog steeds een gemeende dank u wel;-).

Koffer maken, mensen gedag zeggen, telefoontjes plegen, het was allemaal heel erg druk. En mezelf kennende- Ik ben nu ook niet eentje die alles redelijk op tijd afhandel-ik bleef er nogal nuchter onder.

Die nacht vertrokken we dan naar Schiphol.
Ruim op voorhand, uiteraard, bengelden mama, Bram en ik maar wat rond op de luchthaven.

Tot dat ene moment, het afscheid. Afscheid nemen doet altijd pijn. Het besef, dat ik zo lang weg zou gaan, leek niet echt aanwezig. Ik moest wel een traantje laten, en er vielen traantjes voor mij.

Zwaai, zwaai, dag dag, .. Daar liep ik dan de mensenmassa in. Ik keek nog enkele keren achterom, maar het beeld dat ik eerder zag, was al verdwenen.

De vlucht was heel comfortabel. Er zaten ook heel gezellige mensen langs me, die me goed geinformeerd hadden over het land, over de cultuur..

Natuurlijk ben ik sinds jaar en dag een pechvogel.. Wat dacht je: ik ben mijn bankkaart vergeten in het thuisland!!!! ( Dit SMS' te ) mama me nog jolijk tussendoor. Ik las het berichtje pas tijdens het zoeken van men bagage...

Een beetje bedeesd staarde ik naar de kofferbanden.. Een dik half uur nadat bijna iedereen weg, stond mijn koffer triomfantelijk op de band!!!

( Door men hoofd spookte alvast het niet hebben van een bankkaart en dus het ontbreken van geld.)

Ik ben in een vreemd land, ik ken hier niemand, en oh ja, ik heb geen geld op zak! En oei, ik moet zodra de taxi betalen!!

Gelukkig was de Hindoestaanse meneer, die me kwam ophalen, zeer vriendelijk!
Hij wilde me zelfs geld lenen!!

Ondertussen zijn de nodige formaliteiten op weg naar huis en terug, zodat alsnog alles in orde kan komen hier..

Ik vertoef sinds deze middag in men mooie huis! Heel deftig allemaal, maar het is hier verschrikkelijk warm! Zonder airco is het gewoon niet uit te houden!
de eerste indruk van de stad: de mensen zijn veel op straat, en zijn zeer vriendelijk, open en warm.


Morgen zal ik proberen wat foto's te plaatsen!

Veel liefs uit het zeer hete Paramaribo!

Aftellen!