Weekendje jungle

Hallo,

Ik ben net terug van een prachtig weekendje jungle!
Ik zal proberen een beetje beknopt te vertellen wat ik ervaren heb! ( Naruurlijk kan dit niet volledig in een blogverhaaltje)
Zaterdagochtend vertrokken we met zen tienen naar Brownsberg. (De place to be voor het oerwoud)..
We reden er naartoe in een typisch Surinaams busje.
De rit op zich was al een heus avontuur! De weg was lang ( zo een drie uur) en hobbelig. De busdriver zorgde wel wat voor het nodige entertainment onderweg. Zo begon hij wel eens te zigzaggen of remde hij plots voor de lol!
We kwamen langs uitgestrekte velden, wegen, indianenstammen..
Deze indianenstammen wonen helemaal verscholen in de bosjes, daar waar amper iemand komt! Ze hebben ook helemaal geen huisnummers ofzo. Als je hen wilt opzoeken moet je tegen de taxichauffeur zeggen aan welke elektricitietspaal je moet zijn!
Verder kwamen we voorbij goudzoekers, primitieve dorpjes enz..
De weg begon al stilaan te verdwijnen en we reden 'de bewoonde wereld' uit.
Bossen, bossen en nog eens bossen toornde voor ons uit. We moeten helemaal Brownsberg op met het busje.
Geen weg, veel gaten 'in de weg', haarspeldbochten..Smalle wegen.
Het was een enge ervaring! Het busje paste maar net tussen de weg in! Links en rechts zag je alleen de diepte! Ik heb me echt enkele keren goed verschrokken! Het scheelde één keertje zelfs maar een paar centimeter of we lagen in de diepte!
De busdriver bleef maar lachen, ik maakte kruistekens, de hele tijd door.
Uiteindelijk kwamen we aan op Brownsberg, na een helse rit.
We kregen een prachtig huisje ( lees: hut met een houten tafel, geen meubilair, geen vloer , alles open).
Nadat we ons wat gevestigd hadden in ons weekend verblijfje (hangmatten alvast opgehangen, de buurt wat gaan evrkennen), kwam een gids ons ophalen.
We gingen en wandeling maken naar de jungle..
De jungle, dat klinkt allemaal zo geweldig en misschien ook wel wat gevaarlijk. De jungle die ik er ervaren hed zag er als volgt uit:
We liepen uren aan een stuk, bergaf, naar onder, naar de watervallen. Er is geen 'weg', alleen bomen, wortels, takken. We moesten klimmen, klauteren, springen, uitglijden, vallen, om er te geraken.
Het enige wat je hier ziet is bos. Links is er bos, en rechts is er bos. Je zag niet eens de lucht: alles wat dicht.
Na die heftige afdaling, waar ik al helemaal van moe was, kwamen we aan bij mooie watervallen, helemaal beneden, in het dal. Het was enorm warm, zo een kleine 30 graden, en hadden uren gewandeld.  Natuurlijk stonden we binnen dit en twee seconden in onze zwemkleding onder die waterval!
Daar hebben we even uitgerust, maar echt lang moet je daar niet uitrusten. De uren gaan vlug om, tijdens zo een wandeling, en we moesten terugkeren voor het donker werd! Je moet denken, dat we net uren naar beneden liepen.. dus dat wil zeggen, dat we nu al die uren terug naar boven moesten!!
Jawel, ik, samira, heb uren en uren geklommen. Ik zag alleen maar 'trappen' ( zo noemden we de wortels die ons houvast gaven om omhoog te klimmen). Er was geen rvlak stukje, waar we even konden uitpuffen. Het was afzien, het was tanden bijten, het deed pijn, ik hijgde me echt kapot. Na een half uur wilde ik echt al opgeven. Maar ja, een teamwandeling doet wonderen. We gingen er met zijn allen gewoon terug op! Het was de pijnlijkste fysieke ervaring ooit!!
Maar het uitzicht, de vallei, de natuur, maakte het wel de moeite waard. grenzen verleggen noemen ze dat! Ik ben heel trots dat ik het gedaan heb, ook al riep ik de hele tijd: nooit meer!
Na die helse wandeling gingen we rusten. We aten samen, we hadden een spel kaarten bij, het was supergezellig in ons hutje!
Rond een uur of 1 zijn we dan ook uitgeteld gaan slapen. Dat slapen was nu niet echt zo geweldig. Een hangmat lijkt misschien wel gezellig en fijn, maar om er een nachtje in door te brengen..
Nekpijn, de draai niet vinden.. Onze kok snurkte ook nogal wat hard, waardoor iedereen wel wakker was!
De volgende ochtend, ( lees vijf uur later), stonden we allemaal op om de zonsopgang te zien! Heel mooie ervaring, zeker als je over alles kunt uitkijken!
Bij deze zonsopgang werd onze aandacht ook opgewekt door brullende apen, die je van kilometers ver kon horen!
Na een paar uurtjes zagen we deze apen dan ook echt!
Het was superleuk om ze te zien springen en hangen in de bomen!

Na ons avontuur in de jungle, vertrokken we weer met dat gammel busje verder.. We gingen naar Stuwmeer. Een prachtige dam zagen we verschijnen na enkele uurtjes rijden. Deze dam voorziet de bevolking van elektriciteit.
In Stuwmeer zijn met een bootje gaan varen. We reden langs dorpjes langs de waterkant. Na een flinke rit meerden we aan op een onbewoond eilandje. Daar gingen we zwemmen en hielden we een pickick..

Dit is maar een zeer beknopt schrijven wat we meegemaakt hebben!
HEt was ronduit geweldig! Ik ben nu wel doodmoe en vrees voor spierpijn in de ochtend!

Bekijk men foto's voor enkele geweldige sfeerbeelden van dit weekend!

Liefs, Samira