Week Drie

Hallo !

Een kort verslagje van deze week!
Op het werk heb ik deze week enkele intakegesprekken gehouden.
Het valt me op hoe weinig de plaatselijke bevolking geïnformeerd is over bepaalde zaken.
Zo kwam er een mevrouw zich aanmelden met haar kind van drie. Ik zag al in 1 oogopslag dat het kind het syndroom van down heeft.
De uiterlijke kenmerken zijn sprekend.
Ze kwam hulp zoeken omdat haar kind nog niet kan praten.
Ze wist wel dat het kind het syndroom heeft, maar ze begreep niet wat de gevolgen zijn. Ze dacht dat het louter iets in het bloed was.
Doordat ze zo slecht geïnformeerd was over het syndroom van down, toen het kind de diagnose kreeg, heeft ze helemaal geen aangepaste opvoeding kunnen verlenen.
Met andere woorden, het kind kan nu geen "mama" zeggen, en zegt dus helemaal niets, het kind is nog meer achter dan hoort..
Nu kunnen wij op het MOB de testen doen, om het kind te stimuleren in de spraak..
Het is moeilijk om dan tegen die mama te vertellen wat het syndroom van down inhoudt, dat het niet iets is wat weg gaat, en dat het kind altijd mentaal achter zal ijn..
Die intakegesprekken zijn altijd wel spannend, omdat het soms moeilijk is om de ouders te bergijpen.
Zo had een collega stagiaire van me een intake met een mevrouw die geen Nederlands kon, ze kwam uit diep Suriname, en de taxi chauffeur van die vrouw ging even vertalen..
Op die manier kan er belangrijke informatie verkeerd overkomen en weten we nooit zeker wat de mevrouw allemaal vertelde!
Verder hadden we een training in verband met gedrag, dit duurde zo een kleine vier uur, best vermoeiend in die hitte..

Het dagelijkse leven gaat zijn gewone gangetje.
Het meest aangrijpende deze week vond ik het verhaal van een taxi chauffeur die me vaak wegbrengt. Zijn broer werd vermoord, zo even een straat verder dan de mijne.
Hij werd met twee stenen in de nek gekapt, weggesleept in het veld, geen haan die er naar kraaide.
de reden van de moord was omdat de broer zijn vrouw had geslagen..
Politie heb ik hier nog nooit gezien.
Ik zie in mijn wijk de ergste gevallen. Zwervers, lijmsnuivers, straatvechters, de armste der armen, drugsverslaafden..
Het weekend staat voor de deur, dat wil zeggen dat iedereen gaat feesten hier. Als de mensne hier hun loon krijgen, is het in het weekend feest! 1 keer per maand gaan ze dan de boel op stelten zetten.

Ik houd het verder rustig dit weekend, en plan een rustig weekend in, waar ik wat opdrachten en dossiers ga afwerken.

Het weer is nog steeds te warm! Maar heb toch al kunnen genieten van enkele hevige regenvallen!
Ik geniet elke dag van het leven in Suriname, met de harde, maar ook de fijne momenten!

Het is een land waar ik men hart alvast aan verloren heb.
Geen nood, ik kom zeker terug naar België..

Vele groeten, Vanuit Suri x