dinsdag 19 oktober 2010

Jab Tak sans, tab taras ( Zolang er leven is, is er hoop)

Fawaka Di Belgen,

Het weekend is alweer afgelopen.. een nieuwe werkweek lacht me toe.
Maandagochtend kreeg ik zo waar 9 dossiers toegestopt gekregen, die ik mocht analyseren.
Analyseren, dat wil zeggen dat ik wat informatie krijg, en van daaruit het probleem, de oorzaken en de adviezen moet voorbereiden.
Ik heb de helft van die dossiers lekker doorgeschoven naar een andere stagiaire, want had er zelf ook nog twee extra te doen!
Het is wel echt super intressant om die dossiers te analyseren. Uiteindelijk gaat het om echte mensen, kinderen, verhalen..
Ik heb dan ook de hele dag die dossiers bestudeerd en heb ze uiteindelijk af gekregen.
Vandaag hadden we vergadering waarin ik twee dossiers moest presenteren.
Ik leg dan kort de situatie uit van de clïent en ik vertel wat ik denk dat er moet gebeuren met die clïent.
De uitwerking van die dossiers moeten we ook zelf allemaal doen. Als er bv. huisbezoeken gedaan moeten worden om meer inzicht te krijgen in het probleem, gaan we op huisbezoek.
De huisbezoeken staan gepland in november, dus moet ik nog even wachten.
Ik vind het zo waar een grote verantwoordelijkheid om zelf zo een dossier te bestuderen en de aanpak te formuleren.
Je moet voorzichtig te werk gaan en de omgeving van het kind goed bestuderen en observeren.
Het is altijd leuk als je de clïenten dan na een tijd ziet verbeteren of dat het goed gaat, net omdat je er zo veel werk in hebt gestoken.

Verder heb ik gisteren de schrik van men leven gehad. Ik moest even de Taxi nemen naar de winkel.
De Taxidrivr begon hevig te discussieren met een andere persoon , die voorbij liep.
Opeens haalt hij zo waar een revolver uit zijn zak.
Ik dacht " Wat krijgen we nu!".
Gelukkig was het maar een dreigement. Ik voelde me helemaal niet goed. De Taxidriver stelde me gerust en toonde dat er geen KOGELS inzaten.
Maar er lagen wel kogels in een zakje erlangs.
Het is misschien wel veilig aan een kant, maar zeker onnodig !

Ook, In de winkels hoef je letterlijk niets te doen. De mensen daar pakken alles voor je in, brengen het naar je wagen en rijden de kar terug.. Ik voelde me eventjes vol schaamte, maar ze stonden er op om het zelf te doen. Handig;-).

De Surinamers , zijn verder heel creatief! Een Carwash is bijvoorbeeld een houten hutje waar een Jerrycan met water staat en enkele bekertjes!
Ook zijn ze creatief met huisvuil. Waar in België al lang niet meer gestookt mag worden, wordt het hier bijna dagelijk gewoon op straat in brand gestoken. Alles! Plastiek, karton,..
Sorteren kennen ze hier dus niet.
Ik steek alles gewoon in mijn vuilzakje. Maar inderdaad, als ik arm was, en geen geld heb om die zakken te kopen, zou ik ze ook wel in brand steken!

Elke dag als ik naar het werk wandel, ja mensen, ik wandel vanaf nu dagelijks een uur naar het werk en terug, kom ik een meisje tegen. Ze is heel mager en heel klein. Ze veegt de straat ( lees: zand voor hun houten krotje). Ze draagt altijd hetzelfde groene t -shirt, een te groot t-shirt. Geen broekje, niks.
Om zeven uur, elke dag, staat ze daar te vegen in die hitte. Ze gaat niet naar shcool. Ze kijkt elke dag toe hoe de andere kinderen, de rijkere kinderen, in hun mooie hemdjes naar school wandelen. Ze moet thuisblijven om te vegen, poetsen, werken. Ik schat haat zo een acht jaar. Ze lacht ALTIJD . Ik heb besloten om haar boterhammetjes te maken en ze dagelijks af te geven.
Ze zwaait steeds naar me, als ik terug kom van het werk..


Tot slot, vanavond ga ik naar Blauwgrond met Ynke en Myrna. Dit is ook een soort wijk, zoals Bloemendaal, waar ik verblijf.
We zullen er Havaans gaan eten!

Dikke kussen aan jullie allen;-) xx

Geen opmerkingen:

Een reactie posten