Beste volgers,
mijn creativiteit blijft maar stijgen.. Ik heb een gedicht ontworpen, speciaal voor het mooie Suriname, zoals ik het beleef.
Switi Sranan ( Heerlijk Suriname)
Daar waar de zon steeds schijnt,
waar een kinderhart mijn hart verblijd,
daar waar men elke dag wil overleven,
hopend op een beter leven..
wat aan hen nooit is gegeven,
probeert men er te verkrijgen en te beleven.
Het geluk zien in de kleinste dingen,
de hardwerkende vrouw die blijft zingen,
stralen,
zoals die zon,
die nooit blijkt te gaan slapen.
Daar waar men iedereen iets kan vragen,
ook al hebben ze dezelfde lege magen,
deuren staan er open,
zonder dat men er iets voor hoeft terug te kopen.
Daar waar elk ras een plek heeft gevonden,
tussen open wonden,
waar men elkaar leert samen leven,
zonder angst of beterweten.
Daar waar de mooiste natuur werd bewaard,
exotische dieren werden gespaard,
het land waar de armsten het gelukkigst zijn,
en men niet leeft in hogere schijn,
waar men soms gebukt gaat onder grote zorgen,
maar we steeds uitkijken naar die nieuwe morgen,
naar die zon, die nooit lijkt te slapen,
het enige verzet zonder wapen,
is te vinden in het mooie Suriname.
Groetjes en Copyright by Samira only, haha.
maandag 22 november 2010
woensdag 17 november 2010
Enge nacht!
Vanacht had ik de schrik van mijn leven! Ik hoorde steeds een geluid, iets knagen..
Ik doe het licht aan en zie opeens enkele muizen weghollen !!!
Ik schreeuwde echt mega hard en stond te trillen als een rietje.
Op mijn tenen liep ik naar de woonkamer en ging me op de zetel nestelen! Ik durfde echt niet meer naar de slaapkamer hoor!
In de zetel duurde het maar even of ik voelde vanalles kriebelen onder mij. Natuurlijk lag ik in een mierennest!!!!!
Ik koos voor de mieren deze nacht..
Geen idee waar ik straks voor kies.
Ik doe het licht aan en zie opeens enkele muizen weghollen !!!
Ik schreeuwde echt mega hard en stond te trillen als een rietje.
Op mijn tenen liep ik naar de woonkamer en ging me op de zetel nestelen! Ik durfde echt niet meer naar de slaapkamer hoor!
In de zetel duurde het maar even of ik voelde vanalles kriebelen onder mij. Natuurlijk lag ik in een mierennest!!!!!
Ik koos voor de mieren deze nacht..
Geen idee waar ik straks voor kies.
maandag 15 november 2010
Het goede leven!
Hallo iedereen!
Het is al enige tijd geleden dat jullie nog van me hoorde. En ja, hoor, alles is prima hier!
Mijn internet werkt al even niet meer. Best een vervelend iets, als je het mij vraagt. Toch heeft het ook zijn voordelen. Zo heb ik de afgelopen (2) weken wel drie boeken uitgelezen. Ook heb ik het gevoel dat ik meer in deze tijd leef, dus niet meer zo veel in de 'thuistijd'.
Ik probeer de afgelopen dagen beknopt neer te schrijven..
Ik heb het lichtjesfeest van de Hindoestanen mogen meemaken, dat was twee weken geleden, op vrijdag. De Hindoestanen vieren dit jaarlijks. Ze gaan dan bidden met familie en ze branden kaarsjes, bereiden een lekkere maaltijd,..
De hele stad scheen van het kaarsenlicht. Iedereen zet dan een kaarsje voor het huis, of aan het raam.
Ook was er een parade waarbij de Hindoestanen de straten aflopen, in hun typische klederdracht. Het heeft iets weg van een processie.
Verder heb ik me laten 'baden' ( wassen) naar de oude rituelen en gewoonten van hier. Ik werd in men nakie op een vloer gelegd en werd ingezeept, ingesmeerd en vervolgens gooiden men zo een stuk of tien emmers koud water over me heen. Het had wel iets! Ik voelde me herboren na het ritueel! De vrouwen die dit uitvoeren, moeten nogal wat inspanningen doen om dit allemaal te doen voor anderen.
De rest van de dagen gingen hun gewone gangetje. Op stage gaat het zoal steeds prima. Ik heb altijd wel iets te doen. Dossiers na dossiers, cliënt na cliënt stapelen zich op. De sfeer is gezellig en leuk!
Ik heb helemaal niet het gevoel of ik aan het werken ben, ik ben gewoon op een lange, lange vakantie!
Neem dit niet verkeerd op, ik werk heus wel, en best ook wel hard, maar door al de andere dingen die je hier meemaakt, voel je je echt gewoon op vakantie.
Ik ben enkele stranden gaan bezoeken, dat is altijd leuk. We vertrekken meestal vroeg, gaan met auto/bus/.. op pad, kopen onderweg wat eten, en gaan de hele dag in de zon liggen. Op één van die strandbezoeken gingen we met een vriend van ons mee. We zouden gaan barbequen op het strand. We moesten even langs zijn zus gaan om alles op te halen. We stonden allemaal wat te wachten en opeens hoorden we een gil. Enkele meisjes die ook meegingen, hadden een kamer ontdekt. Ze riepen: "Kom kijken!!". We liepen dan maar naar binnen. Het was er donker en koud. We liepen die kamer dan in en ik verschrok me echt rot!! Daar kronkelden gewoon slangen!!! Ik gilde me echt even bijna dood. Echt eng ! Ik liep zo snel ik kon weer naar buiten, net als de anderen! We moesten echt lachen toen we buiten adem wee veilig buiten stonden!
De rest van de dag was heerlijk, zoals de vele dagen hier.
Verder was er het Parbofeest! Parbo is het bekende bier van hier! Het bier bestaat nu reeds 55 jaar en elke reden is er één om te feesten hier! Ik geloof dat heel Suriname in de stad was! Het feest was op het Onafhankelijkheidsplein. ( Het plein waar de presidentiële woning van Boutersen staat).
Er waren de hele avond Surinaamse liedjes te horen, er was vuurwerk en er vloeide natuurlijk heel wat bier!
Het was een super avond, en de vrienden waren nogal dronken.
Ook ben ik gaan varen met de vrienden. We vertrokken vroeg, reden naar het water, lieten de boot in het water gaan en daar gleden we al heerlijk over de wateren!
Het was de beste dag van mijn Surinaamse leven! We vlogen over dat water! Aan een snelheid, waarbij je nog net genoeg lucht kan happen!
De zon scheen fel, dus we lagen daar lekker te zonnebaden! Na een stukje varen, gingen we gezellig eten op de boot. Wat later kwamen er andere boten aan en we zochten samen naar het laagste punt van het water, midden in dat enorme watergebied! Daar gooiden we ankers uit en gingen we heerlijk zwemmen!
De andere boten waren daar ook en er vloeide al vlug muziek en weer wat bier over en weer. Het was 1 groot feest! Ik heb wel drie keer geroepen: Dit jongens, dit is het goede leven. Opeens mochten we van een andere boothouder op de jet - ski! Dat zijn precies brommerjes op het water! Super zalig gewoon! één voor één kregen we een ritje op het gevaarte! We scheurden van het ene strand naar het andere! We mochten ook zelf een keertje rijden met het ding! Het was echt onvergetelijk!
Ik heb nog zo veel andere leuke dingen meegemaakt, het zijn er te veel om op te noemen! We zijn naar de cinema geweest hier, best leuk, Spaanse ondertitels! We zijn enkele keren gaan eten, voor de goedkoopste prijzen, je kan je het niet eens voorstellen.
Verder heb ik afscheid moeten nemen van weer enkele vrienden die weer huiswaarts gaan.
Tot nog toe, geen enkele Belg ontmoet of gezien! Enkel Nederlanders!
Maar, ik houd me wel staande hoor, tussen de 'blankies'.
Ik merk dat mijn schrijven steeds moeilijk word. Door al die verschillende zinsstructuren en spreekwijzen, weet ik soms niet meer hoe ik het moet zeggen of schrijven. Ook moeten de Nederlanders vaak lachen met mijn taaltje!
Als er een trage autobestuurder is roep ikwel eens " Gank van de weeg aaf!" ( Dat zegt Bram steeds ( broer)). Dan moeten ze zo erg lachen!
Het is hier super leuk! Elke minuut die weg tikt is onherroepelijk weg, verdwenen. Ik wou dat het eeuwen kon blijven duren hier!
Ik hoorde dat er overstromingen zijn daar? Hier is het nog steeds te warm!
Ik hoor net dat er morgen weer een vrije dag is hier, dat werd op het nieuws bekend gemaakt, dan is het officieel!
Volgende week is er ook weer een vrije dag, onafhankelijkheidsdag! Dat gaat weer wat geven!
Tot snel lieve blankies, ik mis jullie!! ( Ook al lijkt het misschien niet, ik denk vaak aan jullie!)
Brasa , Sam xx
( De foto's laten wat op zich wachten.. ik maak er werk van!)
Het is al enige tijd geleden dat jullie nog van me hoorde. En ja, hoor, alles is prima hier!
Mijn internet werkt al even niet meer. Best een vervelend iets, als je het mij vraagt. Toch heeft het ook zijn voordelen. Zo heb ik de afgelopen (2) weken wel drie boeken uitgelezen. Ook heb ik het gevoel dat ik meer in deze tijd leef, dus niet meer zo veel in de 'thuistijd'.
Ik probeer de afgelopen dagen beknopt neer te schrijven..
Ik heb het lichtjesfeest van de Hindoestanen mogen meemaken, dat was twee weken geleden, op vrijdag. De Hindoestanen vieren dit jaarlijks. Ze gaan dan bidden met familie en ze branden kaarsjes, bereiden een lekkere maaltijd,..
De hele stad scheen van het kaarsenlicht. Iedereen zet dan een kaarsje voor het huis, of aan het raam.
Ook was er een parade waarbij de Hindoestanen de straten aflopen, in hun typische klederdracht. Het heeft iets weg van een processie.
Verder heb ik me laten 'baden' ( wassen) naar de oude rituelen en gewoonten van hier. Ik werd in men nakie op een vloer gelegd en werd ingezeept, ingesmeerd en vervolgens gooiden men zo een stuk of tien emmers koud water over me heen. Het had wel iets! Ik voelde me herboren na het ritueel! De vrouwen die dit uitvoeren, moeten nogal wat inspanningen doen om dit allemaal te doen voor anderen.
De rest van de dagen gingen hun gewone gangetje. Op stage gaat het zoal steeds prima. Ik heb altijd wel iets te doen. Dossiers na dossiers, cliënt na cliënt stapelen zich op. De sfeer is gezellig en leuk!
Ik heb helemaal niet het gevoel of ik aan het werken ben, ik ben gewoon op een lange, lange vakantie!
Neem dit niet verkeerd op, ik werk heus wel, en best ook wel hard, maar door al de andere dingen die je hier meemaakt, voel je je echt gewoon op vakantie.
Ik ben enkele stranden gaan bezoeken, dat is altijd leuk. We vertrekken meestal vroeg, gaan met auto/bus/.. op pad, kopen onderweg wat eten, en gaan de hele dag in de zon liggen. Op één van die strandbezoeken gingen we met een vriend van ons mee. We zouden gaan barbequen op het strand. We moesten even langs zijn zus gaan om alles op te halen. We stonden allemaal wat te wachten en opeens hoorden we een gil. Enkele meisjes die ook meegingen, hadden een kamer ontdekt. Ze riepen: "Kom kijken!!". We liepen dan maar naar binnen. Het was er donker en koud. We liepen die kamer dan in en ik verschrok me echt rot!! Daar kronkelden gewoon slangen!!! Ik gilde me echt even bijna dood. Echt eng ! Ik liep zo snel ik kon weer naar buiten, net als de anderen! We moesten echt lachen toen we buiten adem wee veilig buiten stonden!
De rest van de dag was heerlijk, zoals de vele dagen hier.
Verder was er het Parbofeest! Parbo is het bekende bier van hier! Het bier bestaat nu reeds 55 jaar en elke reden is er één om te feesten hier! Ik geloof dat heel Suriname in de stad was! Het feest was op het Onafhankelijkheidsplein. ( Het plein waar de presidentiële woning van Boutersen staat).
Er waren de hele avond Surinaamse liedjes te horen, er was vuurwerk en er vloeide natuurlijk heel wat bier!
Het was een super avond, en de vrienden waren nogal dronken.
Ook ben ik gaan varen met de vrienden. We vertrokken vroeg, reden naar het water, lieten de boot in het water gaan en daar gleden we al heerlijk over de wateren!
Het was de beste dag van mijn Surinaamse leven! We vlogen over dat water! Aan een snelheid, waarbij je nog net genoeg lucht kan happen!
De zon scheen fel, dus we lagen daar lekker te zonnebaden! Na een stukje varen, gingen we gezellig eten op de boot. Wat later kwamen er andere boten aan en we zochten samen naar het laagste punt van het water, midden in dat enorme watergebied! Daar gooiden we ankers uit en gingen we heerlijk zwemmen!
De andere boten waren daar ook en er vloeide al vlug muziek en weer wat bier over en weer. Het was 1 groot feest! Ik heb wel drie keer geroepen: Dit jongens, dit is het goede leven. Opeens mochten we van een andere boothouder op de jet - ski! Dat zijn precies brommerjes op het water! Super zalig gewoon! één voor één kregen we een ritje op het gevaarte! We scheurden van het ene strand naar het andere! We mochten ook zelf een keertje rijden met het ding! Het was echt onvergetelijk!
Ik heb nog zo veel andere leuke dingen meegemaakt, het zijn er te veel om op te noemen! We zijn naar de cinema geweest hier, best leuk, Spaanse ondertitels! We zijn enkele keren gaan eten, voor de goedkoopste prijzen, je kan je het niet eens voorstellen.
Verder heb ik afscheid moeten nemen van weer enkele vrienden die weer huiswaarts gaan.
Tot nog toe, geen enkele Belg ontmoet of gezien! Enkel Nederlanders!
Maar, ik houd me wel staande hoor, tussen de 'blankies'.
Ik merk dat mijn schrijven steeds moeilijk word. Door al die verschillende zinsstructuren en spreekwijzen, weet ik soms niet meer hoe ik het moet zeggen of schrijven. Ook moeten de Nederlanders vaak lachen met mijn taaltje!
Als er een trage autobestuurder is roep ikwel eens " Gank van de weeg aaf!" ( Dat zegt Bram steeds ( broer)). Dan moeten ze zo erg lachen!
Het is hier super leuk! Elke minuut die weg tikt is onherroepelijk weg, verdwenen. Ik wou dat het eeuwen kon blijven duren hier!
Ik hoorde dat er overstromingen zijn daar? Hier is het nog steeds te warm!
Ik hoor net dat er morgen weer een vrije dag is hier, dat werd op het nieuws bekend gemaakt, dan is het officieel!
Volgende week is er ook weer een vrije dag, onafhankelijkheidsdag! Dat gaat weer wat geven!
Tot snel lieve blankies, ik mis jullie!! ( Ook al lijkt het misschien niet, ik denk vaak aan jullie!)
Brasa , Sam xx
( De foto's laten wat op zich wachten.. ik maak er werk van!)
Abonneren op:
Posts (Atom)